
Yaseminler taşındı. Efe Deniz diliyle anlatırsak Uras ditti...
Biz, yedik, içtik, sohbet edip çokça çocuklarla ilgili dertleşip bolca güldük...
Kendi adıma üzüldüm çünkü Yasemin'in ve Uras'ın bu kadar yakınımda olması çok güzeldi. Yasemin bana, Uras ise Efe Deniz'e çok iyi bir arkadaş.
Yasemin adına sevindim çünkü az da olsa annesinin yakınına gittiği için yükü hafifledi. Uras adına da sevindim çünkü artık özgürce coşabileceği bir bahçeye sahip.
Geçtiğimiz pazar hepberaberdik.
Hava güzel olunca, mangal keyfi, çocukların özgürce oynayabilmeleri, şarap,bira, güneş batışı derken harika bir gün geçirdik.

Efe Deniz ve Uras özgürce coştular;







Gün sonuna gelindiğinde:

üstü kurutulmaya çalışılan kıyafetlerle dolu şemsiyenin altında...

... iki kafadar, bitmeyen enerjileriyle oturup kaldılar (ellere dikkat :) )