Hayatın insana neler getireceği hiç belli olmaz...
Kul kurar kader güler...
İşte son günlerde sıkça bu özlü sözler dönüp duruyor kafamın içinde.
Hayatta herşeyle karşılaşabiliyor insan, herşeye hazır olmak lazım ; dost kazığına, akraba ölümümlerine, kötü haberlere,kazık atanlara....hep en önemlisi sağlık diyorum kendi kendime. Diyorum ama kendime çok, hatta 2 kat daha çok dikkat etmem lazım artık...
2 hafta önce başladı tatsızlıklar hayatımızda. Eşimin yeğeninin Selçuk’da yapılacak nikahına gitmek için yola çıkacaktık. Gitmeden, her ihtimale karşı bir kontrol olayım diyerekten Sibel hanıma gittim. O kadar emindim ki, Nehir’imizin gayet keyfinin yerinde olduğundan ve bize sorun çıkarmayacağından.
“boyu gayet güzel, kemik yapısı iyi,gayet hareketli....hmmmm”
“hmmmm” mı? Hayırdır, diye geçirdim içimden hemen. Kötü bir haber alacağımı hissettiğim her zaman yaptığım gibi. “Rahim yolu çok kısalmış, hemen acile inip şu iğneyi olmalısın ve seyahat kesinlikle yasak olduğu gibi hareketlerini de biraz kısıtlamalısın Başak’cım. Haftaya bugün gel de tekrar bakalım.”
“Anlayamadım Sibel hanım, yani şimdi bu tam olarak ne demek?”
“Dikkat etmezsen, erken doğum tehlikesi demek”
“!!! Anlıyorum, tamam dikkat edeceğim” dediğim gibi acile indim.
Hayatımda kortizon olsun,antibiyotik olsun,ağrıkesici olsun çok iğne oldum ama böyle acı veren, yeri 3 gün boyunca zonk zonk zonklayan böyle bir iğne olmadım.”
Çarşamba günü, tekrar kontrole gittiğimde 35 cm’dem 59 cm’ye yükselen rahim kanalı içimi az da olsa rahatlamıştı...ama bu rahatlama kısa sürdü. Türlü sebebplerden keyifisiz geçen Çarşamba gecesi ve Perşembe gününden sonra biraz da canımın sıkkınlığı sebebiyle Cuma gündüz yavaş yavaş sancılarım artmaya başladı. Gece iyice artınca,sabahın köründe Sibel hanım’ın yanındaydık. Tekrar bir kısalma yaşanmıştı. Yine mi iğne diye korkulu gözlerle Sibel hanıma bakarken, şimdilik ilaç ve istirahat haftaya kadar sancılar geçmezse iğne ya da hastaneye yatış gerekebilir dedi...
Hayatta en önemli şey sağlık, diyorum içimden. Onun dışında her türlü zorluk aşılabilir, her kötü gün atlatılabilir. Ve mümkün olduğunca “kötü” dış uyaranlara kapatıyorum kendimi...
Tek üzüldüğüm o keyifli, hoplaya zıplaya dolaşan hamilelerden olamadım hiç. Bir de tabii 30-40 dakikalık yola bile gitmem yasakken yaz tatili hayalerimizin suya düşmesi.
Sıkkın hissedip, biraz duygusallaştığımda ise en büyük kurtarıcım yetişiyor imdadıma Efe Deniz’in o bir gülümseyişi.
İşte o zamanlar, tıpkı aşağıdaki pozu gibi gözlerimi kapatıp hayata dil çıkarıyorum...
Kul kurar kader güler...
İşte son günlerde sıkça bu özlü sözler dönüp duruyor kafamın içinde.
Hayatta herşeyle karşılaşabiliyor insan, herşeye hazır olmak lazım ; dost kazığına, akraba ölümümlerine, kötü haberlere,kazık atanlara....hep en önemlisi sağlık diyorum kendi kendime. Diyorum ama kendime çok, hatta 2 kat daha çok dikkat etmem lazım artık...
2 hafta önce başladı tatsızlıklar hayatımızda. Eşimin yeğeninin Selçuk’da yapılacak nikahına gitmek için yola çıkacaktık. Gitmeden, her ihtimale karşı bir kontrol olayım diyerekten Sibel hanıma gittim. O kadar emindim ki, Nehir’imizin gayet keyfinin yerinde olduğundan ve bize sorun çıkarmayacağından.
“boyu gayet güzel, kemik yapısı iyi,gayet hareketli....hmmmm”
“hmmmm” mı? Hayırdır, diye geçirdim içimden hemen. Kötü bir haber alacağımı hissettiğim her zaman yaptığım gibi. “Rahim yolu çok kısalmış, hemen acile inip şu iğneyi olmalısın ve seyahat kesinlikle yasak olduğu gibi hareketlerini de biraz kısıtlamalısın Başak’cım. Haftaya bugün gel de tekrar bakalım.”
“Anlayamadım Sibel hanım, yani şimdi bu tam olarak ne demek?”
“Dikkat etmezsen, erken doğum tehlikesi demek”
“!!! Anlıyorum, tamam dikkat edeceğim” dediğim gibi acile indim.
Hayatımda kortizon olsun,antibiyotik olsun,ağrıkesici olsun çok iğne oldum ama böyle acı veren, yeri 3 gün boyunca zonk zonk zonklayan böyle bir iğne olmadım.”
Çarşamba günü, tekrar kontrole gittiğimde 35 cm’dem 59 cm’ye yükselen rahim kanalı içimi az da olsa rahatlamıştı...ama bu rahatlama kısa sürdü. Türlü sebebplerden keyifisiz geçen Çarşamba gecesi ve Perşembe gününden sonra biraz da canımın sıkkınlığı sebebiyle Cuma gündüz yavaş yavaş sancılarım artmaya başladı. Gece iyice artınca,sabahın köründe Sibel hanım’ın yanındaydık. Tekrar bir kısalma yaşanmıştı. Yine mi iğne diye korkulu gözlerle Sibel hanıma bakarken, şimdilik ilaç ve istirahat haftaya kadar sancılar geçmezse iğne ya da hastaneye yatış gerekebilir dedi...
Hayatta en önemli şey sağlık, diyorum içimden. Onun dışında her türlü zorluk aşılabilir, her kötü gün atlatılabilir. Ve mümkün olduğunca “kötü” dış uyaranlara kapatıyorum kendimi...
Tek üzüldüğüm o keyifli, hoplaya zıplaya dolaşan hamilelerden olamadım hiç. Bir de tabii 30-40 dakikalık yola bile gitmem yasakken yaz tatili hayalerimizin suya düşmesi.
Sıkkın hissedip, biraz duygusallaştığımda ise en büyük kurtarıcım yetişiyor imdadıma Efe Deniz’in o bir gülümseyişi.
İşte o zamanlar, tıpkı aşağıdaki pozu gibi gözlerimi kapatıp hayata dil çıkarıyorum...
11 yorum var.Sen de yazmak istersen burayı tıkla...:
başakçım çok üzüldüm yazını okurken zaten hüzünlüyüm bugün biliyosun. Çarşamba günü noldu bilmem ama inan üzülmeye ve bebeğini tehlikeye atmaya değmez. önce bebeğini vekendini düşün hep gerisini salla gitsin
valla yazının sonunu korkarak okudum doğum mu yaptın diye neyse hala içerdeymiş bebiş.çok geçmiş olsun,sen kendine dikkat et ve gelecek yıl geniş bir aile olarak çıkacağınız tatili hayal et:))
sevgiler...
Sağol İlknur'cum. Ben de kendime hep senin dediklerini söylüyorum ama insan sevdikleri haksızlığa uğradığında kızmadan ya da sinirlenmeden de yapamıyor.
yok yok çok şükür Nehir'imiz hala içerde ve ben onu bayağı bir süre daha içerde kalmaya ikna etmeye çalışıyorum :)Zaten bu yaz tatil yapamayacağımızı anladığım andan itibaren yazın 4 kişi olarak çıkacağımız tatilin hayalerini kurmaya başladım hemen. İlgin için teşekkürler :)
başakçığım bazı gereksiz insanların yapmış olduğu şeyleri düşünmemeye çalış. senin ve nehir’in sağlığı her şeyden çok önemli.
ailen yardımcı oluyorlardır efe denizde sana.. bak önünde koca bir yaz var istirahat et sonra nehir de doğduğun da
“ahh şu yastığa kafamı koyup ne zaman istirahat edebileceğim” diye şikayetlerde bulunacaksın..
eski yazılarını okudum. geçen yazda efe’ye hamileyken bir çok problem yaşamışsın biraz daha sabır bu senede Allah’ın izni ile nehir’i de kucağına alacaksın canım.
Kendine çok dikkat et önce sağlık.
Bu arada efe deniz çok şeker çıkmış fotoğraf da .. bizde onlar gibi hayata böyle dil çakara bilsek keşkeeee
canım çok geçmiş olsun.. aman dikkat et kendine.. tatil yine yapılır.. demek nehir bebek tatile bensiz çıkmayın diyor size..dediğin gibi herşeyin başı sağlık başakcım..sakın sakın ha üzme kendini hiç bir şey için..öpüyorum seni..sevgiler..
Yasemincim, sağol ne güzel yazmışsın. evet dediğin gibi geçen yaz da zor geçti hamileliğim. Ama yine dediğin gibi Nehir de doğduktan sonra uzanacak 3-5 dakika boşluğu arayacağıma şüphe yok.gereksiz insanları da takmıyorum artık,öncelikle Nehir ve ben diyorum.
Yaprakcım, sana da çok teşekkür ederim.Evet kızımız ben de havuza girmeye başlamadan gidemezsiniz tatile dedi bize :)
Seneye çıkarırız acısını inşallah...
SELAM. BEN DE ALP BEY E HAMİLE İKEN 26. HAFTADA ERKEN DOĞUM TEHDİTİ YAŞADIM. 1 HAFTA HASTANEDE YATTIM. 1AY DA ÇALIŞMADIM VE EVDE MUTLAK YATAK İSTIRAHATİ YAPTIM. SENİNKİ DE BÖYLE VE SAĞLIKLI BİR ŞEKİLDE SONLANACAKTIR MERAK ETME. BOL SIVI VE YATAK ISTIRAHATİ TEK TEDAVİ YÖNTEMİ DENEBİLİR. BAŞUCUNDA DEVAMLI SU BULUNDUR. SU İÇ,TUVALETE GİT...STRESTEN UZAK DUR. ÇOK ÖPTÜM.DAMLA
Teşekkür ederim Damla.
Sen de zor günler geçirmişsin. Ben benzer sıkıntıları Efe Denizde de yaşamıştım ama durum bu kadar vahim değildi... Neyse dediğin gibi istirahata, sıvı tüketimine ve morale devam. Bu arada iadeyi ziyarete gelebileceğimiz bir blogun var mı?
Başakcım nasılsın? Seni aradım bugün öğlen, ulaşamadım. Akşam geç döndüm eve arayamdım. Herşey yolunda mı?
Öptüm sizi
Hoşçakal
Teşekkür ederim Gülay'cım. Efe Deniz annemde kaldığından sürekli annemdeyim bir de mümkün olduğunca yatmam gerektiğinden pek fazla bilgisayarın başına geçemez oldum. Bunlara kısa süreli de olsa blogumun kitlenmesi de eklenince iyice koptum ben yazmaktan. Ama çok şükür iyiyim. Bir ara ararım seni.
Yorum Gönder