Nehir 2 aylık

Ben obur bir kızım. 2 aylık oldum ama yanaklarım benden önde gitmeye başladı. Sanırım bizim ailenin yapısında var bu tombik yanak durumu. İlk ay çok sıkıcı geçmişti. Biliyorsunuz sürekli oramı buramı delip durmuşlardı. Bu ayı daha az hasarla atlattım. Yine bir kere topuğumu deldiler ve yine çişime ilgi gösterdiler ama alıştım artık hayatın bu gaddarlığına. Bir de bugün Verem savaş diye bir yere gittik. Oradaki kadın kadar iğneden bile korkmadım bu hayatta. Hemşire değil sanki kasap. “Nehir Yılmaz! Kaç aylık! Aşı kartı var mı! İçeri tek kişi girebilir! Babası soyup giydirmeyi becerebilecek mi!!! Bakın sonra sorun yaşatmayın!!!” Kadının tüm bu cümleleri döver gibi söylemesi yetmiyormuş gibi bir de koluma cart diye iğne yaptı. Üstüne bir de doktor kontrolümde bacaktan bir iğne yedim. Sanırım bu ayı bu kadarla tamamlayacağım. Esas şu tahlil sonuçları geldikten sonra yaşayacaklarımdan iyice tırsmaya başladım. Öncesinde bu kadar şey yaptıklarına göre sonrasını düşünemiyorum bile. Neyse inşallah sapasağlam çıkacağım da önümüzdeki ayı tek aşıyla geçireceğim. Dediğim gibi ilk ayın zorluklarından sonra yavaş yavaş hayatı sevmeye başladım.

Hayaaattt beni neden yoruyosunnnn....

Öncelikle etrafımdaki kişileri yavaş yavaş tanımaya başladım. Bi kere kendisine “anne” diyen bir kadın var. Aslında içerideyken sürekli sesini duyuyordum zaten şimdi bizzat onunla sürekli yapışık haldeyiz. Özellikle annemin üzerinde uyumak çok keyifli.

Anakucağı gibisi olsa olsa...

... baba kucağı olur :)

Bir de baba var. Annenin biraz daha irisi. Onu daha az görüyorum ama onun üstünde uyumak da çok zevkli. Her sabah gelip yanağımı yalayan ve bana benzeyen biri daha var. Annem o geldiğinde hep “cici yap kardeşe” diyor.

Eyvaahhh yine öper gibi yapıp yalayacak galiba...

Sanırım sürekli emziğimi alan bu çocuk benim kardeşim ama komik bir tip sevdim kendisini. Bir de bir abla daha var ama o hep kardeşimle beraber beni sevmiyor mu acaba derken adının Filiz olduğunu öğrendiğim bu ablanın da kardeşim yokken bana bolca ilgi göstermesi kafamdaki şüpheleri giderdi. Bu tanıdığım insanlara uzun uzun bakmaya, özellikle anneme gülücükler yollamaya başladım. Ben gülücük yaptığımda ya da bir ses çıkardığımda annem mest oluyor. O yüzden uyanık olduğum ve onu görebildiğim zamanlarda bu yeni eylemleri sıkça gerçekleştiriyorum. Görebildiğim diyorum çünkü şu kardeş kişisi yüzünden pek benim yanıma gelmiyor. Yemeğimi yedirip, altımı değiştirdiği zamanlar ve gece dışında çok sık görüşemiyoruz (kendisi pek yakında “ikinci çocuk, birincinin pabucunu dama attırır mı” isimli bir yazı ile bu konuya değinecekmiş). Bir de bu ay daha sık yıkanıp daha fazla su ile iç içe oldum. Suyu çok ama çok sevdim keşke hep suyun içinde dursam. Annem yazın bu isteğimin gerçekleşeceğini söylüyor. Yaz yakın bir zamandır inşallah. Bir de “gezmek” diye bir şey var ki, harika :) keşke hergün gezsek diyorum başka da bir şey demiyorum. Kısaca ikinci ayda hayatım biraz daha renkli oldu. Darısı yeni maceralar ve deneyimler ile önümüzdeki aya…

glitter-graphics.com