Hergün bayram olsa

Ayyy valla hergün bayram olsa... Bayram demek; büyükleri ziyarete gitmek, gittiğin yerden hediyeler almak, sürekli çikolata yemek ve en güzeli anne ve baban işe gitmeden hergün gezmek demekmiş...

Bayramın ilkgünü büyükleri ziyaret ettikten sonra, üçüncü ve dördüncü günü gezdim durdum.

Pazar günkü planımız Uraslar, Alyalar, Emir ve İremlerele birlikte Şile'ye gitmekti. Ancak pazar günü şakır şakır yağmur yağıp, arap kızı camdan bakınca programımızı İstanbul içine yönlendirdik. Annemin, internetteki "çocukla nerede rahat yemek yenir" araştırmaları sonucu Ataşehir Sahan'da karar kıldık. Oyun odası gerçekten pek çok çocuğa yetebilecek olan bu yerde ben çok eğlendim. Arkadaş bile edindim. Hatta onunla evcilik oynadım.

Çok kalabalık bir grup olmamıza rağmen hepimiz ayrı alanlarda oynadığımızdan Emir-İrem ve Urasla hiç resmim yok. Alyanın olduğu şu resim dışında hepimiz kendi halimizde takıldık.

Nehir de burada çok eğlendi, oyuncaklara tırmanıp kaydıraktan kaydı. Biz kendi halimizde eğlenirken, annemlerde rahat rahat yemeklerini yediler. (şşşttt abicim sen benim kız kardeşimin tepesinde ne arıyorsun? Almayayım aşağıya!!!)

Pazartesi günü ise havayı güzel görünce iptal ettiğimiz Şile programını yapmaya karar verdik. Baktım hava bol güneşli, taktığım gözlüğümü, bindim arabaya, çıktım yola...

Şileye varır varmaz ilk işimiz Urasla buraya geliş kararımızı kutlamak oldu. Hemen "timsah yürüyüşü" yaparak kutlama yaptık.

Baktık kumlar sıcak yayıldık iyice kumlara...

Sonra biraz oyuncaklarla oynadık,

Üst üste- alt alata yuvarlandık, hatta bir akadaş bile bulduk kendimze.



Nehir kendine kocaman bir köpek buldu, ve yanından ayrılmadı.

Anneler, oyuncak kavgası ve çıkan botlarımız dışında pek rahat ettiler...

Deniz kenarına kaçtığımızda, ya da kumlandığımızda iş babalara düştü...

Açık hava, kumlarala boğuşma derken dönüş yolundaki halimizi az çok tahmin etmişsinizdir :)

Yaaa hergün bayram olsa olmaz mı....

glitter-graphics.com