İçimdeki çocuklar

24/04/2008

Meğer küsmemiş içimdeki çocuk.
Fazlasıyla meşgulmüş.
Bir ziyaretçisi varmış ve onun yanındaymış.
Başka bir çocuk...
Hatta bebek...

Bloğu ilk yazmaya başladığım zamanlardan beri takip edenler hatırlayacaklar, ruhumun gel-gitleri diye bir yazı yazmıştım ilk zamanlarda(http://efedenizim.blogcu.com/4487642/)

İşte yine gel-gitler oluyormuş ruhumda da benim haberim yokmuş. Ben de küstü, konuşmuyor zannediyormuşum içimdeki çocuğu. Oysa zaman zaman alıngan olmam, zaman zaman neşeyle dolmam, zaman zaman kabuğuma çekilmem, çoğu zaman ağlamam hep bu minik ziyaretçi yüzündenmiş.
Hiç beklemediğimiz, hiç düşünmediğimiz bu ziyaretçi, önce çok karıştırdı kafamı. Ama sonra yavaş yavaş birkaç günde kayboldu soru işaretleri ve “tamam, 4 kişi olmaya hazırım” dedirtti kendisi bana.
Ve bu kararla ikiden üçe terfi etmiş olan çekirdek ailemiz, bir anda 4 kişi,anne-baba olarak biz iki çocuk sahibi,Efe Deniz ise daha 4,5 aylıkken “abi” oluverdi...
Bu sebeple, hala ziyaretçi dediğime bakmayın, kendisi çoktan yerleşti bile hem kalbimin hem ruhumun içine...
Şimdi bana düşen 40 hafta boyunca, kollarımın arasına alana kadar, onu en iyi şekilde ağırlamak içimde.
Tabii bir de cinsiyet belli olunca isminee karar verip abisininki gibi bir blog hazırlamak :)