Haydaa yalancı içli köfte, yalancı tiramisudan sonra diferinin de mi yalancısı varmış demeyin, varmış...
Diğer adı "krup" olarak da bilinen bu solunum yolu rahatsızlığı 10 gününü yedi Efe Deniz'in. Geçen çarşamba, annem bu çocuk sıcak, galiba ateşi var dediğinde ufak ufak öksürüyordu . Aynı öksürük ertesi gün bir köpek havlaması ya da bozuk araba motorundan gelen seslere dönüşünce ve bizim bıcır nefes almak da da zorlanınca apar topar kendimizi doktora attık.
"Yalancı difteri, bu ara çok yaygın, hemen bir kortizonlu iğne yaptırıyoruz" dedi doktorumuz.
Sonrası 16. aya kadar tek ilaç kullanmamış oğlum bir nine gibi günde 3-5 ilaç alır oldu. Ağzını tüüm yemeklere kapadı ve bir hafta açmadı. Geceleri öksürdükçe defalarca ağlayarak uyandı. Anne olmadan uyumadı.Neyse ki salı sabahı "mamma, mamma" diye bağırarak uyanınca iyileştiğini anladık. Bir hafta boyunca minimum hareket eden, baygın baygın bakan, bir koltuktan diğer koltuğa gidip başını dayayan küçük adam bu süre zarfında harcayamadığı enerjiyi biriktirip biriktip iyileştiği ilk gün harcamaya kalkınca aynı günün akşamı hepimiz telef olduk. Kısaca anlayacağınız, gitti yalancı difteri geldi yalancı pehlivan :)
Çok ama çok eğlendiler. E haliyle bu kadar eğlenince,
dönmeye kalktığımızda gözlerde yaş, kalplerde hüzün vardı :)
Önce bir bakıştılar,
sonra yakınlaştılar,
ve sonra iyice kaynaştılar. Biz de hayran hayran bu iki bıcırı seyredip bol bol resimlerini çektik:)
Filiz ablasıyla,adım atılmadık köşe bırakmadı. Koşuşturdu, durdu...
bazen düşünceli,
bazen ise beni uyutmaya çalışanı uyuturum :)
Esas süpriz ise eşimin ablasının (ablamızın) da bu doğumgününde bizlerle birlikte olabilmesi oldu...
